10. Dziś jestem blondynką (Heute bin ich blond) 2013

reż. Marc Rothemund

Sophie to młoda, radosna dziewczyna. Gdy dowiaduje się, że ma raka postanawia zrobić wszystko, by mimo choroby żyć pełnią życia i by ludzie nie patrzyli na nią ze współczuciem. Swoją wolność odkrywa ... w perukach.


Chyba muszę częściej sięgać po niemieckie produkcje. "Biegnij Lola, biegnij" jest w końcu w czołówce listy moich ulubionych filmów, a "Dziś jestem blondynką" było dla mnie bardzo miłym zaskoczeniem.
Film jest bez wątpienia dramatem - niech was nie zmylą niektóre portale filmowe, które w chory sposób kategoryzują ten film pod "komedię". Owszem, jest to produkcja pełna trochę rzewnego ale pozytywnego przesłania, jakiego oczekiwalibyśmy od filmu o młodej chorującej osobie. Komedia to zbyt duże słowo.
"Dziś jestem blondynką" po raz kolejny przybliża nam temat niesprawiedliwości, na którą człowiek nic nie może poradzić. Jak inaczej to pokazać tak wyraźnie, jeśli nie przez historię dwudziestoparolatki z nowotworem?
Nasza bohaterka, oczywiście, dzielnie walczy. Nie tylko z chorobą. Walczy z samą sobą i z reakcją otoczenia na jej wygląd i słabość.
W perukach może być zupełnie inną osobą. Każda kolejna wersja Sophie zmienia nie tylko kolor włosów, ale również imię i charakter. Wszystkie są chore, ale dopiero razem udaje im się utrzymywać Sophie przy życiu. 
Podobnie jak w popularnym "Gwiazd naszych wina" twórcy mówią nam, byśmy traktowali chorych jak ludzi, którymi są, a nie już półżywe istoty, nad którymi trzeba płakać. 

Po raz któryś podano nam oklepany temat młodej śmierci. Można się irytować. Ale można się czegoś nauczyć, albo chociaż przypomnieć sobie po raz kolejny, że można się cieszyć codzienną drobnostką. Niby to mdłe, ale myślę, że potrzebne.

0 komentarze: